| 4:1 | Moglibyśmy zapytać: Co zatem osiągnął Abraham, nasz praojciec według ciała? | Albo zadać pytanie: Czy praojciec Abraham potwierdza czy zaprzecza wywodowi z rozdziałów 1-2? | |
| 4:2 | Jeśli Abraham został usprawiedliwiony dzięki uczynkom, to ma powód do chluby. Jednak nie tak było między Bogiem a nim. | Abraham był wyjątkowym przyjacielem Pana Boga, człowiekiem „dobrym”. Czy jego osoba nie jest zaprzeczeniem wywodu Pawła? | |
| 4:3 | Bo co czytamy w Piśmie? Abraham uwierzył Bogu i to mu uznano za sprawiedliwość. | W czym Abraham uwierzył (zawierzył) Bogu? W jaki sposób mógł zostać uznany za sprawiedliwego na podstawie wiary? Jaka była jego wiara, w kontekście spójności z życiem? | |
| 4:4 | Jeśli ktoś pracuje, nikt mu wynagrodzenia nie poczytuje za łaskę. Ono mu się należy. | W jakich sytuacjach, opisanych w księdze Rodzaju, Abracham zawiódł Pana Boga? | |
| 4:5 | Kto jednak nie pracuje, lecz wierzy Temu, który usprawiedliwia bezbożnego, temu wiarę uznaje się za sprawiedliwość. | To Bóg ogłasza sprawiedliwym. Jednak na podstawie czego to się dzieje: uczynków człowieka czy uczynków Boga? 1:0 dla Pawła | |
| 4:6 | Tak też Dawid opisuje szczęście człowieka, któremu Bóg przypisuje sprawiedliwość niezależnie od uczynków: | W czym Dawid uwierzył (zawierzył) Bogu? | |
| 4:7 | Szczęśliwi ci, którym przebaczono nieprawości i których grzechy zakryto; | W jaki sposób opisany jest powód przebaczenia grzechów? | |
| 4:8 | Szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie przypisze grzechu. | Czy ten grzech jest unicestwiony, czy przypisany komuś / czemuś innemu? | |
| 4:9 | Czy to szczęście ma być udziałem tylko obrzezanych? Co z nieobrzezanymi? Przyjrzyjmy się temu. Kiedy czytamy, że wiarę uznano Abrahamowi za sprawiedliwość, | | |
| 4:10 | to pojawia się pytanie, w jakich okolicznościach się to dokonało? Czy był on wówczas obrzezany, czy nie? Otóż nie był obrzezany. Był nieobrzezany. | A więc usprawiedliwienie Abrahama nastąpiło zanim dokonał na swoim ciele znaku obrzezania. | |
| 4:11 | Znak obrzezania otrzymał jako pieczęć usprawiedliwiającej wiary — tej wiary, którą miał przed obrzezaniem. W ten sposób stał się on ojcem wszystkich wierzących: nieobrzezanych, aby im również wiarę uznano za sprawiedliwość, | Widzialne obrzezanie stało się pieczęcią obrzezania niewidzialnego. | |
| 4:12 | i obrzezanych, tych jednak, którzy, obok obrzezania, wstępują również na drogę wiary naszego ojca Abrahama — wiary, którą miał jeszcze przed obrzezaniem. | Jakie teraz mogą być widzialne znaki usprawiedliwienia z wiary. | |
| 4:13 | Zauważmy, że to nie za pośrednictwem Prawa Abraham i jego nasienie otrzymał obietnicę, że będzie dziedzicem świata. Stało się to za pośrednictwem usprawiedliwiającej wiary. | Jak mogłoby brzmieć Słowo Boże, gdyby Bóg wyróżnił Abrahama za wzorowe przestrzeganie Prawa? | |
| 4:14 | Jeśli dziedzicami są ci, którzy trzymają się Prawa, to wiara traci znaczenie, a obietnica swą treść. | Ile pokoleń udawało się Izraelitom wytrwać przy Bogu? | |
| 4:15 | Prawo bowiem sprowadza gniew, a tam, gdzie nie ma Prawa, nie ma wykroczenia. | Dlaczego Obietnica traci znaczenie, gdy prawo sprowadza gniew Boży? Pamiętasz takie sytuacje z ST? NT? | |
| 4:16 | Obietnica natomiast dlatego została uwarunkowana wiarą, aby udział w niej był sprawą łaski. Została także dana w taki sposób po to, aby dotyczyła wszystkich skupionych w nasieniu, czyli nie tylko tych, którzy trzymają się Prawa, ale i tych, którzy podążają śladami wiary Abrahama, ojca nas wszystkich, | Dlaczego część ludzi lubi drogę prawa a część nie? | |
| 4:17 | zgodnie ze słowami: Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów. Czynią to natomiast przed obliczem Tego, któremu on uwierzył — Boga, który ożywia umarłych i to, czego nie ma, powołuje do bytu. | Co zobaczył Abraham odnośnie bycia ojcem wielu narodów? Co zobaczył daleko przed sobą (oczyma wiary)? | Zobatrz Ew. Jana 8:56 |
| 4:18 | Abraham, wbrew beznadziei, mając nadzieję uwierzył, aby stać się ojcem wielu narodów, zgodnie z zapowiedzią: Takie będzie twoje nasienie. | Jakbyś się poczuł, co byś zrobił, gdyby Bóg powiedział ci, że bedziesz ojcem narodu? | |
| 4:19 | I nie cofnął się w wierze, choć miał świadomość, że jego ciało, jako około stuletniego mężczyzny, jest już martwe dla rozrodczości, podobnie jak martwe jest łono Sary. | Co wspólnego ma długie czekanie na rozpoczęcie wypełniania obietnicy z wiarą. Jakby to wyglądało, gdyby obietnica została dana za zasługi? Popatrz na króla Saula. Został on wybrany jako dobrze rokujący, czy wytrwał w dobrej wierze? Czyż cały starożytny Izrael nie zawiódł Boga? Co by się stało z obietnicą, gdyby była dana na podstawie prawa? | |
| 4:20 | Nie zwątpił on w niewierze w obietnicę Boga. Przeciwnie, wzmocniony wiarą oddał chwałę Bogu. Był przy tym w pełni przekonany, że to, co Bóg obiecał, ma moc również spełnić. | Co Bóg obiecał tobie? Jakie są szanse,że Bóg spełni swoją obietnicę? | |
| 4:22 | Właśnie dlatego uznano mu to za sprawiedliwość. | Dlaczego? | |
| 4:23 | Nie czytamy przy tym, że uznano mu tylko ze względu na niego. | Co my mamy wspólnego z Abrahamem? | |
| 4:24 | Stało się to również ze względu na nas. Nam ma to być uznane, wierzącym w Tego, który wzbudził z martwych Jezusa, naszego Pana, | Dlaczego Paweł mówi, że nam również wiara „ma być uznana” za sprawiedliwość? Dlaczego nie napisał, że wiara została uznana za sprawiedliwość? | |
| 4:25 | wydanego za nasze upadki i wzbudzonego dla naszego usprawiedliwienia. | Jakie napięcie w religii Chrześcijańskiej jest tu oddane? | |
